Αποσπάσματα απο τον Αρεοπαγητικό του Ισοκράτους

………. Εμείς, λοιπόν, ενώ έχουμε έναν τρόπο διακυβέρνησης φαύλο, δεν νοιαζόμαστε καθόλου γι' αυτόν, ούτε και σκεφτόμαστε πώς να τον διορθώσουμε. Αντίθετα, καθόμαστε στα μαγαζιά μας και βρίζουμε για την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει· λέμε πως δεν είχαμε ποτέ χειρότερη πολιτική από τότε που καθιερώθηκε η δημοκρατία………..

…… Αυτοί που βρίσκονταν στο τιμόνι της πόλης εκείνο τον καιρό δεν εγκαθιδρύσανε ένα πολίτευμα που κατ' όνομα μόνο να είναι το πιο φιλελεύθερο και το πιο πολιτισμένο, ενώ στις πράξεις να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το υφίσταντο· ούτε πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες με τέτοιον τρόπο ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αμετροέπεια και ευημερία την απόλυτη εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν· αντίθετα, δείχνοντας την απέχθεια τους σ' αυτού του είδους τους ανθρώπους και επιβάλλοντας τους τιμωρίες, πέτυχαν να κάνουν όλους τους πολίτες πιο ηθικούς και πιο λογικούς. Αλλά εκείνο που συνέβαλε τα μέγιστα στη σωστή διοίκηση της πόλης ήταν ότι από τα δύο είδη ισότητας που πιστεύεται ότι υπάρχουν -το ένα που απονέμει σε όλους τα ίδια χωρίς διάκριση και το άλλο που στον καθένα απονέμει αυτό που του αρμόζει- δεν αγνοούσαν ποιο είναι το χρησιμότερο· απέρριπταν την ισότητα σύμφωνα με την οποία αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί πολίτες, πιστεύοντας ότι δεν είναι δίκαιη, και προτιμούσαν εκείνη σύμφωνα με την οποία ο καθένας τιμάται ή τιμωρείται ανάλογα με την αξία του· με βάση αυτή κυβερνούσαν την πόλη, κι έτσι δεν έβαζαν τους πάντες αδιακρίτως σε κλήρωση για τα διάφορα αξιώματα, παρά εκλέγανε τους πιο ηθικούς και ικανούς για το κάθε έργο. Γιατί είχαν την πεποίθηση ότι ανάλογο με το ήθος των ασκούντων τις εξουσίες θα ήταν και το ήθος των υπόλοιπων πολιτών. Έπειτα πίστευαν κιόλας ότι αυτού του τύπου η επιλογή των υποψήφιων αρχόντων είχε πιο δημοκρατικό χαρακτήρα απ' ό,τι η απλή κλήρωση· γιατί θεωρούσαν ότι με την κλήρωση θα επιβράβευαν την τύχη και πολλές φορές θα έπαιρναν την εξουσία οι συμπαθούντες το ολιγαρχικό πολίτευμα, ενώ με τη διαδικασία της επιλογής των πιο άξιων αντρών ο λαός θα είχε στα χέρια του την εξουσία να εκλέξει αυτούς που ήταν απόλυτα πιστοί στο υπάρχον καθεστώς.

…… Επιτέλους, λοιπόν πώς είναι δυνατό να βρει κανείς δημοκρατία πιο σταθερή και πιο δίκαιη απ' αυτήν η οποία αναθέτει την εκτελεστική εξουσία στους ικανότερους άντρες, ενώ ταυτόχρονα τοποθετεί πάνω απ' αυτούς, κυρίαρχο το λαό;

……Δεν είχαν, δηλαδή, ομόνοια μόνο για τα κοινά· και στην ιδιωτική ζωή υπήρχε πρόνοια του ενός για τον άλλο, αυτή που πρέπει να δείχνουν οι λογικοί άνθρωποι που μοιράζονται την ίδια πατρίδα

……… Συγκεκριμένα, τόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον που έδειχναν οι πρόγονοι μας για την κοσμιότητα των πολιτών, ώστε είχαν αναθέσει την παρακολούθηση της στη βουλή του Αρείου Πάγου, στην οποία δεν επιτρεπόταν να μετέχουν άλλοι παρά μόνο πολίτες που προέρχονταν από οικογένειες ευγενών και που αποδεδειγμένα διέθεταν εξαιρετική αρετή και κοσμιότητα· γι' αυτό, άλλωστε, και ξεχώριζε ο Άρειος Πάγος ανάμεσα σ' όλα τα συμβούλια που υπήρχαν στην Ελλάδα.

Ισοκράτους, Αρεοπαγητικός [έκδοση de Agostini, 2005, μετάφραση Έφης Ταμπακάκη, Νίκος Νικολίτσης, σελίδες 151-189]. 

ΠΗΓΗ.   https://faethon1957.blogspot.com/2018/12/blog-post_60.html