Δυστυχῶς τὸ 1821 δὲν εἴχαμε τὴν κατάλληλη ἡγεσία.
Εἴχαμε τὸν Μαυροκορδάτο καὶ τὸν Κωλέττη.
Τὸ ‘1822 ὁ Μαυροκορδάτος στὸ σύνταγμα τῆς Ἐπιδαύρου,
ἔβαλε ἕνα ἄρθρο ποὺ ἔλεγε πὼς ὁ ἀρχηγὸς τοῦ στρατοῦ (δηλαδὴ ὁ Κωλοκοτρώνης, ὁ Δημήτριος
Ὑψηλάντης ἢ ὅποιος θὰ γινόταν ἀρχιστράτηγος) δὲν μποροῦσε νὰ κάνῃ ὁποιανδήποτε πολεμικὴ
ἐπιχείρηση χωρὶς τὴν ἄδεια τῆς βουλῆς!
(Τὴν βουλὴ ἀπῄρτιζαν ἄνθρωποι τοῦ Ζαΐμη καὶ τοῦ Μαυροκορδάτου.)
Μὲ τὰ μέσα τῆς ἐποχῆς φαντασθεῖτε νὰ ἔρχεται ἀπὸ τὰ
Μέγαρα ὁ Κιουταχῆς μὲ 10.000 στρατιῶτες καὶ νὰ πρέπῃ ὁ ἀρχιστράτηγος νὰ πάῃ στὴν
Τρίπολη νὰ εὕρῃ τὴν βουλή, νὰ συνεδριάσῃ καὶ νὰ τοῦ δοθῇ ἡ ἄδεια…
Αὐτὸ εἶναι ἀνήκουστο. Καὶ ὅμως εἶχε γίνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου