ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Αυτό γινόταν επί δεκαετίες. Αυτό γίνεται ακόμα

-------------------------------------------------------

(από το βιβλίο: Καλό βόλι. Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής (1864-1940), εκδ. Μίνωας, σελ. 269)

------------------------------------------------------

Το ρουσφέτι, το βόλεμα, ο λαικισμός και το πελατειακό κράτος κρατούν δέσμια την χώρα μας στον μεσαίωνα

...............................................................

Μια ζωή ημέτεροι: Λοιπόν ιδού ο απολογισμός της κυβερνητικής διετίας διορισμοί ημετέρων 9.729, απολύσεις μη ημετέρων 5.613 και παραιτήσεις 1.711. Πλεόνασμα διορισμών 2.405. Αυτή είναι η εκπλήρωσις των υποσχέσεων περί οικονομικής ανορθώσεως, τόσοι ημέτεροι και επιβάρυνση του δημόσιου ταμείου με 60.000.000 ετησίως, έγραφε «Η Ελληνική», Αύγουστος 1930.

Εσταζε μέλι: Τον είδα να εισορμά εις ένα καφενείον, έθλιψε το χέρι του καταστηματάρχου, ενός ισχνού και ωχρού ανθρώπου με κυρτωμένο σώμα, τον οποίον απεκάλεσε λεβέντη, έπειτα αγκάλιασε δύο-τρεις από τους θαμώνες και εφίλησε έναν άλλον: Γεια σου Νίκο μου τι γίνεσαι βρε παληόπαιδο; Ολο ομορφιές είσαι... Το παληόπαιδο τ’ όμορφο ήταν ένας εξηντάρης στραβομύτης. Επειτα ο υποψήφιος αφού έλαβε υπόσχεσιν 20 σταυρών επανήλθε στο πεζοδρόμιο, εμοίρασε χαμόγελα και επέβη ενός ταξί. Και στο καφενείο; Ο λεβέντης καταστηματάρχης ετέντωσε το κυρτόν σώμα του και άρχισε να σιγοτραγουδά, ο εξηντάρης έστριψε περιχαρής το μουστάκι του και οι ρέστοι διέταξαν από ένα κονιάκ χαράς. Κι αν οι υποψήφιοι έμεναν πάντα υποψήφιοι... «Εθνος», 1936, διά χειρός Τίμου Μωραϊτίνη.

Μη χαλάς την πιάτσα: Κάποτε εις ένα υπουργείον συμπολίτης υπέβαλε μιαν τυπικήν αίτησιν. Ο τμηματάρχης υπάλληλος με νέας αντιλήψεις, την έστειλε αμέσως να πρωτοκολληθή, έγραψε δε κάτωθεν της αιτήσεως την λέξιν «εγκρίνεται» και είπε εις τον πολίτην: «Περιμένετε μια στιγμή να πάω στον κύριο Διευθυντή να την υπογράψη». Ο Διευθυντής όμως δυστυχώς ήτο εκ των παληών υπαλλήλων.

– Πότε υπεβλήθη κύριε τμηματάρχα;
– Προ ενός τετάρτου.
– Και την εγκρίνατε αμέσως;
– Τι μας εμποδίζει;
– Κρατήστε την ακόμη δυο-τρεις μέρες.
– Υπάρχει κανένας λόγος κύριε Διευθυντά;
– Πρέπει ο πολίτης να εννοήση την σοβαρότητα της υπηρεσίας!
Οπερ και εγένετο. «Ελεύθερος Λόγος», 1924.

Δήμαρχε, συ μπορείς: Εις ύφος γάτας κλαυθμηριζούσης, πλησιάζει τον Δήμαρχον μια γυναικούλα του λαού.

– Τι θέλεις κυρά μου;
– Να χαρής ό,τι επιθυμεί η ψυχούλα σου. Να σε ιδώ και ναύαρχο, κάνε κυρ Δήμαρχέ μου το ψυχικό.
– Τι πράγμα κυρά μου;
– Αυτός ο άνδρας μου.
– Θέλει καμμιά δουλειά;
– Εχει δουλειά, αλλά έχει και μια πατσαβούρα που του τρώει τα λεφτά και μ΄απαράτησε.
– Τι θες να σου κάνω εγώ;
– Να του πεις να γυρίσει σπίτι. «Η Ελληνική», 1929.

Τα πάθη, τα «θα» και το αθάνατο ρουσφέτι