Τελικά πόσοι κ ποιοι αγαπούν την Ελλάδα;;;;

Συχνά αναρωτιέμαι αν υπάρχει ελπίδα και είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Συζητώντας και ανταλλάσοντας απόψεις με διάφορα πρόσωπα η γενικότερη διαπίστωση που αποκομίζω και η αίσθηση που μου δημιουργείται είναι ότι το παιχνίδι είναι χαμένο.

Γράφει ο Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

 

Οι Έλληνες είναι χωρισμένοι στις παρακάτω ομάδες, εν γνώση ή εν αγνοία τους :

Οι των νέων πολιτικών κινήσεων

Οι φανατικοί των παλαιών πολιτικών κομμάτων

Οι αριστεροί

Οι βολεψάκηδες

Οι δραχμιστές

Οι 12θειστες

Οι λάτρεις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος

Οι χριστιανοί

Οι συνταξιούχοι

Οι συνδικαλιστές

Οι δημόσιοι υπάλληλοι

Οι γύπες

Οι εντελώς αδιάφοροι

Οι αξιόλογοι

Αν εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά των  παραπάνω ομάδων θα δούμε ότι είναι στην πλειονότητα τους κακοί συνομιλητές, λάτρεις των ιδεολογιών και ιδεοληψιών, υπέρμαχοι της καλοπέρασης και του βολέματος, λάτρεις της αδιαφάνειας και της θολότητας  και παντελώς αδιάφοροι απέναντι στο κοινό καλό. Ένα ετερόκλητο μείγμα είμαστε όχι μόνο με βάση τον φαινότυπο αλλά και τις ιδέες και τον τρόπο σκέψης και την αντίληψη των πραγμάτων.

Θα περιμέναμε  να δούμε μερικά εκατομμύρια Έλληνες έτοιμους να ξαναστήσουν Θερμοπύλες, να αγωνιστούν με άμιλλα και αυταπάρνηση δίπλα δίπλα με ομόνοια με αυτοθυσία με αγωνία. Αντ αυτού επικρατεί ρεβανσισμός, ιδεοληψίες και λασπολογία.

Αντιμετωπίζουμε σαν χώρα και σαν λαός παιδικά προβλήματα και φοβάμαι ότι δεν θα τα ξεπεράσουμε εύκολα.

Οι μεν του 12θεου είναι προσκολλημένοι στις καταστροφές και την βία που έκαναν και άσκησαν διάφοροι επί ναών και ανθρώπων μετά την καθιέρωση του χριστιανισμού και δεν βλέπουν την βία που ασκείτο επί αιώνες πριν και μετά από Έλληνες σε Έλληνες και βεβαίως όταν τους λες  ότι αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τον Ιησού Χριστό και προσπαθώντας  να εστιάσεις στον Λόγο του Ιησού και αυτοί αδιαφορούν προκλητικά και εστιάζουν συνεχώς στα ατοπήματα κάποιων χριστιανών εκείνης τη περιόδου.

Και μετά οι δραχμιστές οι οποίοι ουδεμία κουβέντα κάνουν επί της διαφθοράς και του κομματισμού και εστιάζουν συνεχώς στο ότι θα ήμασταν άρχοντες με την δραχμή, δηλαδή θα τρώγαμε θα πίναμε και ας κατέρρεε το σύμπαν από διαφθορά και σαπίλα.

Οι αριστεροί θέλουν από την 1918 να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα και από 1949 να πάρουν εκδίκηση από την δεξιά. Το αστείο είναι ότι ο κοινός παρανομαστής είναι κοινός για όλους τους πολιτικούς και όλα τα πολιτικά κόμματα και λέγεται κρατισμός, κομματισμός, πελατειακές σχέσεις, διαφθορά και παρακμή.

Πολλοί μικροί εμφύλιοι σιγοκαίουν και είναι να απορεί κάποιος πως είχαμε πολιτική σταθερότητα μέχρι σήμερα. Όμως ο σημαντικότερος παράγοντας που εξασφαλίζει την συνοχή ενός έθνους και την ανάπτυξη, το κράτος δικαίου,  δεν υφίσταται και αυτό είναι πραγματικά τρομακτικό καθώς εξασφαλίζει την συνεχή κατάπτωση.

Έχουμε καταπληκτικό έμψυχο δυναμικό σε αυτή την χώρα όπως και καταπληκτικά είναι όλα της, τα βουνά της, οι θάλασσες της, το χώμα της. Και δεν καταλαβαίνω πως οι καταπληκτικοί άνθρωποι προτιμούν να μεταναστεύσουν ή να μην μιλάνε και να είναι θεατές σε όλο αυτό. Επίσης, δεν καταλαβαίνω πως μια μεγάλη μερίδα μπορεί και λέει τόσα μα τόσα ψέματα και πως μια άλλη μερίδα τα ακόλουθη.

Τελικά, πρόσωπα αξιόλογα και καλοί συνομιλητές και κατά Θεό χρειάζονται για να έχει ελπίδα η χώρα.