Η Γάγγραινα του Εθνικού Διχασμού

Η Εθνική Εορτή της 25^ης Μαρτίου 1821 έχει αποτυπωθεί στη μνήμη των ελλήνων ως η χρονολογία αναγέννησης του νεοελληνικού έθνους. Είναι η πρωτοκορυφαία των εθνικών μας εορτών, που συμβολίζει την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκομουσουλμάνο  κατακτητή και την έναρξη δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η 25^η Μαρτίου 1821 διεγείρει τον πατριωτισμό των ελλήνων και αποτελεί πηγή που αναβλύζει χρήσιμα ιστορικά διδάγματα για το παρόν και το μέλλον. Ταυτόχρονα, στις 25 Μαρτίου κάθε έτους, η Χριστιανοσύνη γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Την ημερομηνία αυτή, η Μαρία έλαβε το χαρμόσυνο μήνυμα από Άγγελο του κυρίου, ότι, θα γεννήσει τον Χριστό μας.

Στην μακρόσυρτη πορεία των 198 ετών, που χωρίζει το σήμερα με την παλιγγενεσία της 25^ης Μαρτίου 1821, το μέγιστο πρόσκομμα στην πορεία του ελληνισμού υπήρξε η γάγγραινα του “Εθνικού Διχασμού”. Μια γάγγραινα που προκάλεσε εθνικές καταστροφές και εξακολουθεί να προκαλεί ρήγματα στην  πορεία του νεοελληνικού κράτους. Αμέσως μετά την έκρηξη της λαϊκής εξέγερσης του 1821 κατά του οθωμανού δυνάστη, εμφανίστηκαν τα πρώτα αποκαρδιωτικά φαινόμενα εθνικού διχασμού. Η ανίατη ασθένεια του  Εθνικού  Διχασμού ήταν αυτή που πυροδότησε τους δυο εμφυλίους πολέμους της περιόδου 1823-1825.

Ενώ ο επαναστατημένος ελληνικός λαός πολεμούσε για την ανεξαρτησία της Πατρίδας και την απόκτηση της ελευθερίας του με την εκδίωξη του τούρκου κατακτητή, η ηγεσία της Επανάστασης είχε χωριστεί σε δύο αντιμαχόμενα  στρατόπεδα. Το ένα στρατόπεδο αποτελείτο από τους Φιλικούς που εκπροσωπούσαν το “κόμμα των δημοκρατικών”, ενώ το άλλο στρατόπεδο συντίθετο από τους κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου, τους καραβοκύρηδες της Ύδρας και τους ρουμελιώτες που αντιπροσώπευαν το “κόμμα των  ολιγαρχικών”.

Στην Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους Κυνουρίας, οι  κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου, οι καραβοκύρηδες της Ύδρας και οι ρουμελιώτες κατάφεραν και πήραν την απόλυτη πλειοψηφία των πληρεξουσίων, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης να είναι αντίθετες προς τα συμφέροντα των Φιλικών και καταδικαστικές για το κόμμα των δημοκρατικών. Στην Β’ Εθνοσυνέλευση καταργήθηκε και ο θεσμός της “αρχιστρατηγίας”, απόφαση με την οποία παύτηκε από τη θέση αυτή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ήταν αποτέλεσμα του Εθνικού Διχασμού που εμπράκτως διαπιστώθηκε στις διεργασίες της Β’ Εθνοσυνέλευσης του Άστρους Κυνουρίας, λόγω του αβυσσαλέου μίσους μεταξύ του κόμματος των δημοκρατικών και του κόμματος των ολιγαρχικών.

Στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, οι εκπρόσωποι του κόμματος των δημοκρατικών παραμερίστηκαν σχεδόν από κάθε όργανο πολιτικής εξουσίας, επισφραγίζοντας έτσι την πλήρη επικράτηση των μελών της παράταξης των ολιγαρχικών στα θεσμικά όργανα εξουσίας.

Δυστυχώς, οι δύο εμφύλιοι πόλεμοι των περιόδων Φθινόπωρο 1823-Καλοκαίρι 1824 και Οκτώβριος 1824-Φεβρουάριος 1825, έτειναν να αποβούν μοιραίοι για την έκβαση της Επανάστασης. Η εμφάνιση του Κιουταχή στην Στερεά Ελλάδα και η κάθοδος του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο, συνοδεύτηκαν με πολλαπλές νικηφόρες νίκες  κατά των ελλήνων στο πεδίο των μαχών, με αναπόφευκτη συνέπεια η Επανάσταση να οδηγείται σε παταγώδη αποτυχία.

Πώς ήταν δυνατόν οι επαναστατημένοι έλληνες να σπαράζονται μεταξύ τους και ταυτόχρονα να πολεμούν τους άρτια εξοπλισμένους Κιουταχή και Ιμπραήμ Πασά; Οι εμφύλιοι πόλεμοι λόγω Εθνικού Διχασμού συντελούσαν στην σταδιακή μετατροπή της Επανάστασης από εθνική επιτυχία σε εθνική τραγωδία, καθότι τα αρχικώς απελευθερωθέντα εδάφη από του έλληνες επαναστάτες το ένα μετά το άλλο περνούσαν στον τούρκο κατακτητή. Εντούτοις, ως από μηχανής Θεός, οι προστάτιδες δυνάμεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, με την καθοριστική νίκη τους κατά του συνασπισμού  Τουρκίας-Αιγύπτου στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου στις 8 Οκτωβρίου του 1827, δημιούργησαν τις αντικειμενικές συνθήκες για την ίδρυση ανεξάρτητου και ελεύθερου ελληνικού κράτους. Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου, τέθηκαν οι βάσεις για την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Από ιστορικής άποψης, η άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) από του οθωμανούς και η Μικρασιατική Καταστροφή (1922), αποτελούν τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του ελληνικού έθνους. Τα θλιβερά γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά το 1915 και προκάλεσαν την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, ήταν το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του συντελούμενου Εθνικού Διχασμού, όπως αυτός διαδραματίστηκε από τον διαχωρισμό του ελληνικού λαού σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς. Η πανωλεθρία που το 1922 υπέστη ο ελληνικός στρατός υπό την ηγεσία του Βασιλιά Κωνσταντίνου από τα τουρκικά στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, είχε ως τρομακτική κατάληξη την εκρίζωση του ελληνισμού μετά από τρεις ολόκληρες χιλιετηρίδες από τα παράλια και μέρος της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας.

Αν δεν υπήρχε ο Εθνικός Διχασμός της περιόδου εκείνης και οι έλληνες ήταν μονιασμένοι, με μαθηματική βεβαιότητα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) θα εφαρμοζόταν στην πράξη, η πορεία της ιστορίας θα ήταν διαφορετική και η  Ελλάδα του σήμερα θα είχε μεγαλύτερες εδαφικές και πληθυσμιακές διαστάσεις. Μέσα από την διπλωματική οδό και υπό την καθοδήγηση του πανέξυπνου στην τέχνη της διπλωματίας Ελευθερίου Βενιζέλου, η τότε ισχυρή από στρατιωτικής άποψης Ελλάδα, όχι μόνο θα κατάφερνε να προσέθετε στα πάτρια εδάφη της περιόδου εκείνης και την Κωνσταντινούπολη, αλλά η παρουσία του ελληνισμού στα παράλια της Μικράς Ασίας θα εξακολουθούσε να  ήταν αδιαμφισβήτητη και κραταιά.

Για του λόγου το αληθές παραθέτω το κάτωθι απόσπασμα από την Βικιπαίδεια, που αναφέρεται σε υψίστης σημασίας συμφωνηθέντα και καταχωρημένα στη Συνθήκη των Σεβρών: «Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα ότι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος. Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου-Τιττόνο. Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα, και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από Δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά….».

Τα διδάγματα της ελληνικής ιστορίας φαίνεται ότι δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από την σημερινή πολιτική ηγεσία του τόπου. Στις μέρες μας, η γάγγραινα του Εθνικού Διχασμού εξαπλώνεται σταδιακά στο σώμα της Πατρίδας και το εγχώριο κομματικό κατεστημένο κυβερνητικής εξουσίας υπνοβατεί. Η ελληνική κοινωνία τείνει να διχαστεί σε δύο ιδεολογικά-θρησκευτικά στρατόπεδα, ήτοι σε χριστιανούς και μουσουλμάνους. Η ανεξέλεγκτη εισροή στη χώρα μας  προσφύγων και (λαθρο)μεταναστών από διάφορες μουσουλμανικές χώρες, συντελεί στην σταδιακή επικράτηση του ισλαμικού στοιχείου και στην προοδευτική μουσουλμανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Ο συντελούμενος μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι αποτέλεσμα του νέου εθνικού διχασμού. Από τη μια μεριά της όχθης είναι οι έλληνες που ιστορικά, ιδεολογικά  και συναισθηματικά πρεσβεύουν το δόγμα “πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια”. Από   την άλλη πλευρά της όχθης, βρίσκεται μια συμπαγής κοινωνική ομάδα διεθνιστών και αθεϊστών, που συνειδητά ενθαρρύνουν την αθρόα εισροή του μουσουλμανικού στοιχείου σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Οι έλληνες δεν είναι ρατσιστές και ιστορικά διακρίνονται για την απλόχερη  φιλοξενία τους. Οι ξένοι μετανάστες οφείλουν αρμονικά να συνυπάρχουν με τους πολίτες της χώρας που τους φιλοξενεί και ταυτόχρονα να σέβονται τα ήθη, τα έθιμα και τις χριστιανικές ρίζες της ελληνικής κοινωνίας. Η γάγγραινα του εθνικού διχασμού πρέπει να εξαλειφτεί από το κορμί της ελληνικής κοινωνίας. Οι έλληνες πολίτες αξίζουν να βιώνουν τη χαρά και την ευημερία μέσα στις οικογένειές τους. Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία οφείλει άμεσα να κόβει στη ρίζα του το οποιοδήποτε φαινόμενο εθνικού διχασμού και εμπράκτως να αποδεικνύεται παιδαγωγός της ειρήνης και της αγάπης προς τους κατοίκους της πανέμορφης χώρας μας.      

https://gvamvoukas.wordpress.com/2019/03/24/%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/ 

του Γιώργου Βάμβουκα        

Καθηγητής Πανεπιστημίου, Συγγραφέας, Αρθρογράφος